بررسی مقاومت به شکست در اینله های سرامیکی باند شونده به دندان با دو روش رایج کلینیکی حذف اندرکات

زمینه و هدف: سمان های رزینی در هنگام سخت شدن به علت فرآیند پلیمریزاسیون دچار انقباض می شوند که این انقباض سبب ایجاد استرس می شود. اثرات ناشی از انقباض پلیمریزاسیون بر روی ترمیم و دندان اهمیت زیادی دارد. کاهش حجم سمان رزینی می تواند در کاهش این اثرات مفید باشد. روش هایی همچون حذف اندرکات با ماده مناسبی مثل گلاس آینومر در تراش حفره برای ترمیم غیرمستقیم می تواند حجم سمان رزینی به کار رفته را کاهش دهد. هدف از این مطالعه ارزیابی مقاومت به شکست دندان های مولر فک پایین با ترمیم کلاس i اینله سرامیکی است که با دو روش مختلف حذف اندرکات تهیه شده اند.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 30 دندان مولر سالم به صورت تصادفی به 3 گروه 10تایی تقسیم شدند: یک گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد (دندان های سالم). بر روی بقیه دندان ها حفرات کلاس یک مشابه، با اندرکات استاندارد در دیواره باکال و لینگوال در زاویه خطی اگزیوپالپال تراش داده شد. در گروه دوم اندرکات با استفاده از گلاس آینومر vitremer (3m usa) حذف شد. پس از تهیه قالب از گروه 2 و 3 و تهیه دای، اندرکات در گروه3 روی دای و قبل از ساخت اینله حذف شد. اینله های (vitadur-alpha) آماده و با سمان rely x arc (3m usa) در دو گروه سمان گردید. پس از 24 ساعت نمونه ها تحت ترموسایکل قرار گرفتند و سپس نیروی مقاومت به شکست توسط universal testing machine ارزیابی شد. و با استفاده از آزمون یک طرفه anova و tukey hsd مورد تحلیل آماری قرار گرفت. شکل شکست نمونه ها توسط استریومیکروسکوپ با بزرگ نمایی 40 بررسی شد. 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: مقاومت به شکست در 2 گروه ترمیم شده بصورت معنی داری از گروه کنترل کمتر بود (05/0>p). بین دو گروه ترمیم شده تفاوتی از لحاظ آماری وجود نداشت (199/0=p).بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر، روش حذف اندرکات در دو گروه بر مقاومت به شکست دندان های ترمیم شده اثری نداشت. شکست در گروه2 نسبت به گروه3 شدت تخریب کمتری داشت.